Στα πλαίσια της Συναισθηματικής αγωγής, ξεκινήσαμε να γνωρίζουμε και να αποδεχόμαστε όλα μας τα συναισθήματα. Αρχίσαμε με ένα γνώριμο συναίσθημα των παιδιών της νηπιακής ηλικίας (και όχι μόνο), τον Θυμό. Ο θυμός είναι φυσιολογικός και είναι αυτός που μας κάνει να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας. Ο θυμός εκφράζει το ένστικτό μας για ελευθερία και επιβίωση. Πρέπει όμως να μάθουμε να τον αντιμετωπίζουμε και να τον διαχειριζόμαστε σωστά. Διαβάσαμε το βιβλίο της Λήδας Βαρβαρούση, " Προσοχή, το πρόβατο δαγκώνει!"
Συζητήσαμε και καταγράψαμε τι κάνουμε κι εμείς όταν είμαστε θυμωμένοι. Ο καθένας μας είπε τι τον κάνει και θυμώνει και το ζωγράφισε:
Τέλος καταλάβαμε ότι ο θυμός είναι ένα πολύ άσχημο συναίσθημα και πρέπει να βρούμε τρόπους να τον διώχνουμε. Ζωγραφίσαμε το Θυμό ως μεγάλη φωτιά που τη σβήνουμε με τις "ειδικές" σταγονίτσες μας...
Θέλει πολύ κόπο η Ηρεμία...αλλά εμείς οι κυρίες είμαστε αισιόδοξες για το ότι κάθε φορά που θα έρχεται στα παιδιά να θυμώνουν και να νευριάζουν...θα θυμούνται κάποια από τις "ειδικές" σταγονίτσες και θα σβήνουν τη φλόγα του θυμού πριν εξαπλωθεί!!!
Τα παιδιά επέμεναν να τραγουδήσουμε κι ένα τραγούδι για το θυμό. Επιστρατεύσαμε λοιπόν όλη μας την τέχνη και σκαρώσαμε όλοι μαζί ένα αυτοσχέδιο τραγούδι με δικούς μας στίχους και μουσική όπως το γνωστό "χαρωπά τα δυο μου χέρια..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου