"Τα παιδιά δεν θέλουν δώρα..."

Όλοι έχουν ανάγκη από δώρα. Μικροί και μεγάλοι. Δώρα χειροπιαστά και δώρα καρδιάς. Επειδή όμως τις μέρες που πλησιάζουν επικεντρωνόμαστε όλοι οι μεγάλοι στα δώρα κυρίως των παιδιών, σας αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο, που αξίζει να το διαβάσετε. Τα παιδιά λοιπόν δεν θέλουν δώρα:

• Ειδικά αν αυτά τα δώρα είναι λούτρινα ζωάκια (ίσως το πιο άχρηστο δώρο στην ιστορία της ανθρωπότητας: the dust collectors) ή ρούχα (εκτός αν το παιδί έχει ήδη μπει στην εφηβεία).
• Βασικά, αυτό που κάνει ένα μικρό παιδί ευτυχισμένο είναι οι λάσπες, οι πέτρες, η άμμος, τα ξύλα και οι σανίδες, το χώμα, το νερό, και πάνω από όλα, η αταξία.
• Θυμάμαι τους ευκάλυπτους που σκαρφαλώναμε, το χορτάρι που ξαπλώναμε ή κρυβόμασταν, τις πέτρες που χρησιμοποιούσαμε για να ισιώνουμε τις παλιές πρόκες και μετά για να τις καρφώνουμε στα καδρόνια για να φτιάξουμε "την σπηλιά μας", είναι κάτι που τα παιδιά μας δύσκολα θα βρουν στον πολίτικαλυ κορέκτ κόσμο που φοβάται να μιλήσει, πόσο μάλλον να σκαρφαλώσει σε δέντρο.
• Έχοντας αυτά υπόψιν και προσπαθώντας να σκεφτώ τι να αγοράσω για τα δικά μου παιδιά, κατέληξα ότι υπάρχουν 4 κατηγορίες παιχνιδιών:

1.    Αυτά που τα κοιτάς: Όλα τα προϊόντα των χαρακτήρων παιδικών ταινιών, είναι μόνο για να τα βλέπεις. Δεν προσφέρουν καμία απόλαυση στο παιδί γιατί ακόμα και όταν κάνει επίδειξη στους φίλους του στο νηπιαγωγείο, σίγουρα κάποιος άλλος θα έχει τα ίδια, ή το παιδάκι μας θα είναι αντιπαθητικό στους συνομήλικούς του, όπως όλοι όσοι κάνουν επίδειξη. Άλλωστε το ίδιο το παιδί θα το κοιτάξει για λίγο, και μετά θα συνεχίσει να βαριέται γιατί πόση ώρα μπορείς να κοιτάζεις ένα τραινάκι ή το μαξιλάρι κεραυνός μακουήν χωρίς να πλήξεις θανάσιμα?

2.    Αυτά που υποδύεσαι ρόλους: Μπορεί να είναι το οτιδήποτε, αρκεί το παιδί να εμπνευστεί να "κάνει" κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό του. Ένα μπλε σκουφί μπορεί να το μετατρέψει σε μάγο, σπάιντερμαν ή οτιδήποτε άλλο. Καπέλα, ραβδιά, ένα ύφασμα για μπέρτα είναι αντικείμενα που ένα παιδί μπορεί να χρησιμοποιήσει για να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο. 

3.    Αυτά που χαλάνε και ξαναφτιάχνονται: Όχι κατασκευές. Όταν λέω να ξαναφτιάχνονται εννοώ σαν κάτι διαφορετικό. Πλαστελίνες, τουβλάκια, κύβοι, όλα αυτά αξίζουν το βάρος τους σε χρυσάφι. Είναι τα μόνα παιχνίδια που ακόμα εξάπτουν την φαντασία των δικών μου παιδιών και ακόμα έχουν κι άλλες ιδέες, τέσσερα χρόνια μετά. Εκτός από την φαντασία τους που λύνει τα φρένα και απογειώνεται, είδα ότι είναι και πιο ήρεμα στο τέλος της ημέρας, πιο γαληνεμένα, σαν να πήγαν όντως σε όλα αυτά τα μέρη και να έκαναν όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα, και τώρα να γυρνάνε αποκαμωμένα σπίτι σε μένα...

4.    Τα παιχνίδια σκέψης: Είναι παιχνίδια επιτραπέζια, που παίζονται σε κατάσταση ηρεμίας. Αρκεί να είμαστε σίγουροι ότι το παιδί μας είναι τύπος που του αρέσει να κάθεται στο ίδιο σημείο για κάμποση ώρα.

• Τώρα, υπάρχουν και δύο ακόμα υποκατηγορίες: α) αυτά που παίζει μόνο του το παιδί, ή έστω με το αδερφάκι του και β) αυτά που παίζει μαζί με τους γονείς. Πολλές φορές χρειάζεται να δώσουμε το "εναρκτήριο λάκτισμα" στη φαντασιακή ενέργεια του παιδιού. Αν δηλαδή καθήσουμε μαζί του και φτιάξουμε το πρώτο πυργάκι ή το πρώτο σαλιγκάρι από πλαστελίνη μετά από λίγο καιρό από μόνο του θα τρέξει να πιάσει τις πλαστελίνες όταν του έρθει μία ιδέα. Είναι πιο αποτελεσματικό να έχει παιχνίδια από όλες τις κατηγορίες παρά να επιμείνουμε μόνο στα μορφωτικά παιχνίδια ή μόνο στα επιτραπέζια, γιατί η μονοτονία θα μετατρέψει ακόμα και το πιο παιδαγωγικά προσεγμένο παιχνίδι σε σκουπίδι κάτω από το παιδικό κρεβάτι.
• Επίσης, είναι προσωπική μου άποψη από δικές μου εμπειρίες, ότι είναι αδύνατον να υπάρξει δημιουργικό παιχνίδι που να είναι τακτικό. Οπωσδήποτε θα γίνει ατσαλιά και θα αξίζει τον κόπο, και θα ήταν κρίμα να σκοτώσει κανείς τη διασκέδαση ενός παιδιού για να μην λερώσει το τραπεζομάντηλο. Προσωπικά, αυτό που κάνω όταν τα πιάνει το δημιουργικό τους, είναι να στρώνω τα πρόχειρα τραπεζομάντηλα, να τα κατευθύνω προς μία συγκεκριμένη μεριά που δεν έχει χαλί κάτω από το τραπέζι και μετά το πέρας των δημιουργικών δραστηριοτήτων να τους ζητώ να συμμαζέψουν το χάλι που δημιουργήσανε.
• Όσο καλό κι αν είναι το παιχνίδι, σίγουρα θα καταλήξει στα αζήτητα αν δεν το παίξετε μαζί του, ειδικά αν είναι μοναχοπαίδι. Τα παιδιά θέλουν απροσδιόριστη ποσότητα γονικής παρουσίας, που διαφέρει από παιδί σε παιδί αλλά όσο χρειάζεται πρέπει να το έχει. 
• Κανένα παιχνίδι δεν το κάνει αυτό εκτός από τον υπολογιστή ή τα τύπου νιντέντο, αλλά δεν είναι και ό,τι καλύτερο για το μυαλουδάκι του, γιατί με αυτά ούτε υποδύεται ρόλους, ούτε ξαναφτιάχνεται, ούτε η φαντασία του δουλεύει μιας και όλα είναι έτοιμα μπροστά του, ούτε σκέφτεται πραγματικά. Ωστόσο, επειδή το σύνδρομο στέρησης μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα, ξέρω κάποιους που ναι μεν αγόρασαν τέτοια παιχνίδια για τα παιδιά τους, αλλά έβαλαν λογικούς περιορισμούς στη χρήση τους, όπως όχι περισσότερο από μία ώρα την ημέρα, ή κάτι παρόμοιο, κάτι που τα παιδιά δέχθηκαν εύκολα. 

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΕΝ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΗ ΓΟΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ!

(ΠΗΓΗ: ΤΡίΤΟ ΚΑΖάΝΙ ΑΡΙΣΤΕΡά)

Γιορτή Αγάπης...

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης και της ειρήνης. Γιορτάζουμε τη γέννηση Εκείνου που μας δίδαξε πως μόνο με την αγάπη μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Από εκείνη την άγια νύχτα, πέρασαν 2014 χρόνια κι όμως συνεχίζουμε ακόμη να ζούμε ταραγμένες περιόδους στον πολύπαθο πλανήτη μας. Ο άνθρωπος δεν διδάχτηκε από την ταπεινότητα του Χριστού μας και αναζητά το μεγαλείο στα πλούτη και όχι στην ψυχή του...Είναι λοιπόν καιρός να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι τόσο η κοινωνική όσο και η εσωτερική ειρήνη, δεν αποτελούν μόνο αναγκαίες προϋποθέσεις για κάθε πρόοδο και εξέλιξη, αλλά για να παραμείνουμε πάνω απ' όλα άνθρωποι. Ο νους και η καρδιά μας, τούτες τις Άγιες μέρες ανθρωπιάς, μέρες αλληλεγγύης, είναι περισσότερο κοντά στο συνάνθρωπό μας από οποιαδήποτε άλλη στιγμή του χρόνου. Κι εδώ θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους γονείς (και όχι μόνο) για την προσφορά σε τρόφιμα για το "Χαμόγελο του Παιδιού". Ας προσπαθήσουμε, στην εποχή που ζούμε, να παραμείνουμε πάνω απ' όλα ΑΝΘΡΩΠΟΙ. 

Καλές Γιορτές με Υγεία, Αισιοδοξία και πολλή-πολλή Αγάπη!!!

Χριστούγεννα...

Οι μέρες για τις γιορτές των Χριστουγέννων πλησιάζουν και οι ιδέες μας για κατασκευές πολλές και διάφορες. Καταλήξαμε λοιπόν και αποφασίσαμε να τις υλοποιήσουμε δημιουργώντας τι άλλο??? Ένα εργαστήρι στο οποίο δουλεύουμε όλοι πυρετωδώς...αλλά με πολλή όρεξη! Η ενασχόλησή μας πάντως με την ανακύκλωση δεν σταματάει! Αφού ολοκληρώσαμε την κατασκευή του δικού μας χαρτιού με ανακύκλωση, έχουμε φτιάξει και ένα ανακυκλώσιμο, χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το δέντρο μας και όλη η διαδικασία κατασκευής του συμμετέχει σε Περιβαλλοντική Δράση της Δ/νσης Π.Ε. δυτικής Θεσσαλονίκης διά της υπεύθυνης κ.Ιππέκη, η οποία το δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της Περιβαλλοντικής Αγωγής. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει στους μαθητές μας! Σας δείχνουμε λοιπόν τα βήματα ένα-ένα:

Μόλις στεγνώσουν τα μπουκάλια τα στερεώνουμε με κόλλα σε χαρτόνι σε φθίνουσα σειρά από κάτω προς τα πάνω. Στη θέση του αστεριού βάζουμε μεταλλικά καπάκια από γυάλινα μπουκάλια :

Τα παιδιά κόβουν μπάλες από χαρτί, γράφουν μέσα τις ευχές τους, τις κολλάμε και έτοιμο το δέντρο μας:

Τα παιδιά έκοψαν το χαρτί που φτιάξαμε μόνοι μας σε σχήμα καραβιού, έκοψαν και ένα πανάκι και με δουλειά και φαντασία ετοίμασαν το ημερολόγιο του σχολείου μας για τη νέα χρονιά:

Κι επειδή Χριστούγεννα χωρίς αγγέλους δεν γίνονται, ιδού και τ' αγγελάκια μας φτιαγμένα απ' τα χεράκια μας και...με τα χεράκια μας:

Τα παιδιά ετοίμασαν και τη χριστουγεννιάτικη κάρτα τους και είναι έτοιμα να καλέσουν τους δικούς τους στην χριστουγεννιάτικη γιορτή που ετοίμασαν με τη βοήθεια φυσικά των κυριών τους:

Επειδή όταν είναι Χριστούγεννα, κεριά πρέπει να καίνε...έτοιμα και τα κηροπήγιά μας:

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!