"Τα παιδιά δεν θέλουν δώρα..."

Όλοι έχουν ανάγκη από δώρα. Μικροί και μεγάλοι. Δώρα χειροπιαστά και δώρα καρδιάς. Επειδή όμως τις μέρες που πλησιάζουν επικεντρωνόμαστε όλοι οι μεγάλοι στα δώρα κυρίως των παιδιών, σας αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο, που αξίζει να το διαβάσετε. Τα παιδιά λοιπόν δεν θέλουν δώρα:

• Ειδικά αν αυτά τα δώρα είναι λούτρινα ζωάκια (ίσως το πιο άχρηστο δώρο στην ιστορία της ανθρωπότητας: the dust collectors) ή ρούχα (εκτός αν το παιδί έχει ήδη μπει στην εφηβεία).
• Βασικά, αυτό που κάνει ένα μικρό παιδί ευτυχισμένο είναι οι λάσπες, οι πέτρες, η άμμος, τα ξύλα και οι σανίδες, το χώμα, το νερό, και πάνω από όλα, η αταξία.
• Θυμάμαι τους ευκάλυπτους που σκαρφαλώναμε, το χορτάρι που ξαπλώναμε ή κρυβόμασταν, τις πέτρες που χρησιμοποιούσαμε για να ισιώνουμε τις παλιές πρόκες και μετά για να τις καρφώνουμε στα καδρόνια για να φτιάξουμε "την σπηλιά μας", είναι κάτι που τα παιδιά μας δύσκολα θα βρουν στον πολίτικαλυ κορέκτ κόσμο που φοβάται να μιλήσει, πόσο μάλλον να σκαρφαλώσει σε δέντρο.
• Έχοντας αυτά υπόψιν και προσπαθώντας να σκεφτώ τι να αγοράσω για τα δικά μου παιδιά, κατέληξα ότι υπάρχουν 4 κατηγορίες παιχνιδιών:

1.    Αυτά που τα κοιτάς: Όλα τα προϊόντα των χαρακτήρων παιδικών ταινιών, είναι μόνο για να τα βλέπεις. Δεν προσφέρουν καμία απόλαυση στο παιδί γιατί ακόμα και όταν κάνει επίδειξη στους φίλους του στο νηπιαγωγείο, σίγουρα κάποιος άλλος θα έχει τα ίδια, ή το παιδάκι μας θα είναι αντιπαθητικό στους συνομήλικούς του, όπως όλοι όσοι κάνουν επίδειξη. Άλλωστε το ίδιο το παιδί θα το κοιτάξει για λίγο, και μετά θα συνεχίσει να βαριέται γιατί πόση ώρα μπορείς να κοιτάζεις ένα τραινάκι ή το μαξιλάρι κεραυνός μακουήν χωρίς να πλήξεις θανάσιμα?

2.    Αυτά που υποδύεσαι ρόλους: Μπορεί να είναι το οτιδήποτε, αρκεί το παιδί να εμπνευστεί να "κάνει" κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό του. Ένα μπλε σκουφί μπορεί να το μετατρέψει σε μάγο, σπάιντερμαν ή οτιδήποτε άλλο. Καπέλα, ραβδιά, ένα ύφασμα για μπέρτα είναι αντικείμενα που ένα παιδί μπορεί να χρησιμοποιήσει για να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο. 

3.    Αυτά που χαλάνε και ξαναφτιάχνονται: Όχι κατασκευές. Όταν λέω να ξαναφτιάχνονται εννοώ σαν κάτι διαφορετικό. Πλαστελίνες, τουβλάκια, κύβοι, όλα αυτά αξίζουν το βάρος τους σε χρυσάφι. Είναι τα μόνα παιχνίδια που ακόμα εξάπτουν την φαντασία των δικών μου παιδιών και ακόμα έχουν κι άλλες ιδέες, τέσσερα χρόνια μετά. Εκτός από την φαντασία τους που λύνει τα φρένα και απογειώνεται, είδα ότι είναι και πιο ήρεμα στο τέλος της ημέρας, πιο γαληνεμένα, σαν να πήγαν όντως σε όλα αυτά τα μέρη και να έκαναν όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα, και τώρα να γυρνάνε αποκαμωμένα σπίτι σε μένα...

4.    Τα παιχνίδια σκέψης: Είναι παιχνίδια επιτραπέζια, που παίζονται σε κατάσταση ηρεμίας. Αρκεί να είμαστε σίγουροι ότι το παιδί μας είναι τύπος που του αρέσει να κάθεται στο ίδιο σημείο για κάμποση ώρα.

• Τώρα, υπάρχουν και δύο ακόμα υποκατηγορίες: α) αυτά που παίζει μόνο του το παιδί, ή έστω με το αδερφάκι του και β) αυτά που παίζει μαζί με τους γονείς. Πολλές φορές χρειάζεται να δώσουμε το "εναρκτήριο λάκτισμα" στη φαντασιακή ενέργεια του παιδιού. Αν δηλαδή καθήσουμε μαζί του και φτιάξουμε το πρώτο πυργάκι ή το πρώτο σαλιγκάρι από πλαστελίνη μετά από λίγο καιρό από μόνο του θα τρέξει να πιάσει τις πλαστελίνες όταν του έρθει μία ιδέα. Είναι πιο αποτελεσματικό να έχει παιχνίδια από όλες τις κατηγορίες παρά να επιμείνουμε μόνο στα μορφωτικά παιχνίδια ή μόνο στα επιτραπέζια, γιατί η μονοτονία θα μετατρέψει ακόμα και το πιο παιδαγωγικά προσεγμένο παιχνίδι σε σκουπίδι κάτω από το παιδικό κρεβάτι.
• Επίσης, είναι προσωπική μου άποψη από δικές μου εμπειρίες, ότι είναι αδύνατον να υπάρξει δημιουργικό παιχνίδι που να είναι τακτικό. Οπωσδήποτε θα γίνει ατσαλιά και θα αξίζει τον κόπο, και θα ήταν κρίμα να σκοτώσει κανείς τη διασκέδαση ενός παιδιού για να μην λερώσει το τραπεζομάντηλο. Προσωπικά, αυτό που κάνω όταν τα πιάνει το δημιουργικό τους, είναι να στρώνω τα πρόχειρα τραπεζομάντηλα, να τα κατευθύνω προς μία συγκεκριμένη μεριά που δεν έχει χαλί κάτω από το τραπέζι και μετά το πέρας των δημιουργικών δραστηριοτήτων να τους ζητώ να συμμαζέψουν το χάλι που δημιουργήσανε.
• Όσο καλό κι αν είναι το παιχνίδι, σίγουρα θα καταλήξει στα αζήτητα αν δεν το παίξετε μαζί του, ειδικά αν είναι μοναχοπαίδι. Τα παιδιά θέλουν απροσδιόριστη ποσότητα γονικής παρουσίας, που διαφέρει από παιδί σε παιδί αλλά όσο χρειάζεται πρέπει να το έχει. 
• Κανένα παιχνίδι δεν το κάνει αυτό εκτός από τον υπολογιστή ή τα τύπου νιντέντο, αλλά δεν είναι και ό,τι καλύτερο για το μυαλουδάκι του, γιατί με αυτά ούτε υποδύεται ρόλους, ούτε ξαναφτιάχνεται, ούτε η φαντασία του δουλεύει μιας και όλα είναι έτοιμα μπροστά του, ούτε σκέφτεται πραγματικά. Ωστόσο, επειδή το σύνδρομο στέρησης μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα, ξέρω κάποιους που ναι μεν αγόρασαν τέτοια παιχνίδια για τα παιδιά τους, αλλά έβαλαν λογικούς περιορισμούς στη χρήση τους, όπως όχι περισσότερο από μία ώρα την ημέρα, ή κάτι παρόμοιο, κάτι που τα παιδιά δέχθηκαν εύκολα. 

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΕΝ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΗ ΓΟΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ!

(ΠΗΓΗ: ΤΡίΤΟ ΚΑΖάΝΙ ΑΡΙΣΤΕΡά)

Γιορτή Αγάπης...

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης και της ειρήνης. Γιορτάζουμε τη γέννηση Εκείνου που μας δίδαξε πως μόνο με την αγάπη μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Από εκείνη την άγια νύχτα, πέρασαν 2014 χρόνια κι όμως συνεχίζουμε ακόμη να ζούμε ταραγμένες περιόδους στον πολύπαθο πλανήτη μας. Ο άνθρωπος δεν διδάχτηκε από την ταπεινότητα του Χριστού μας και αναζητά το μεγαλείο στα πλούτη και όχι στην ψυχή του...Είναι λοιπόν καιρός να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι τόσο η κοινωνική όσο και η εσωτερική ειρήνη, δεν αποτελούν μόνο αναγκαίες προϋποθέσεις για κάθε πρόοδο και εξέλιξη, αλλά για να παραμείνουμε πάνω απ' όλα άνθρωποι. Ο νους και η καρδιά μας, τούτες τις Άγιες μέρες ανθρωπιάς, μέρες αλληλεγγύης, είναι περισσότερο κοντά στο συνάνθρωπό μας από οποιαδήποτε άλλη στιγμή του χρόνου. Κι εδώ θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους γονείς (και όχι μόνο) για την προσφορά σε τρόφιμα για το "Χαμόγελο του Παιδιού". Ας προσπαθήσουμε, στην εποχή που ζούμε, να παραμείνουμε πάνω απ' όλα ΑΝΘΡΩΠΟΙ. 

Καλές Γιορτές με Υγεία, Αισιοδοξία και πολλή-πολλή Αγάπη!!!

Χριστούγεννα...

Οι μέρες για τις γιορτές των Χριστουγέννων πλησιάζουν και οι ιδέες μας για κατασκευές πολλές και διάφορες. Καταλήξαμε λοιπόν και αποφασίσαμε να τις υλοποιήσουμε δημιουργώντας τι άλλο??? Ένα εργαστήρι στο οποίο δουλεύουμε όλοι πυρετωδώς...αλλά με πολλή όρεξη! Η ενασχόλησή μας πάντως με την ανακύκλωση δεν σταματάει! Αφού ολοκληρώσαμε την κατασκευή του δικού μας χαρτιού με ανακύκλωση, έχουμε φτιάξει και ένα ανακυκλώσιμο, χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το δέντρο μας και όλη η διαδικασία κατασκευής του συμμετέχει σε Περιβαλλοντική Δράση της Δ/νσης Π.Ε. δυτικής Θεσσαλονίκης διά της υπεύθυνης κ.Ιππέκη, η οποία το δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της Περιβαλλοντικής Αγωγής. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει στους μαθητές μας! Σας δείχνουμε λοιπόν τα βήματα ένα-ένα:

Μόλις στεγνώσουν τα μπουκάλια τα στερεώνουμε με κόλλα σε χαρτόνι σε φθίνουσα σειρά από κάτω προς τα πάνω. Στη θέση του αστεριού βάζουμε μεταλλικά καπάκια από γυάλινα μπουκάλια :

Τα παιδιά κόβουν μπάλες από χαρτί, γράφουν μέσα τις ευχές τους, τις κολλάμε και έτοιμο το δέντρο μας:

Τα παιδιά έκοψαν το χαρτί που φτιάξαμε μόνοι μας σε σχήμα καραβιού, έκοψαν και ένα πανάκι και με δουλειά και φαντασία ετοίμασαν το ημερολόγιο του σχολείου μας για τη νέα χρονιά:

Κι επειδή Χριστούγεννα χωρίς αγγέλους δεν γίνονται, ιδού και τ' αγγελάκια μας φτιαγμένα απ' τα χεράκια μας και...με τα χεράκια μας:

Τα παιδιά ετοίμασαν και τη χριστουγεννιάτικη κάρτα τους και είναι έτοιμα να καλέσουν τους δικούς τους στην χριστουγεννιάτικη γιορτή που ετοίμασαν με τη βοήθεια φυσικά των κυριών τους:

Επειδή όταν είναι Χριστούγεννα, κεριά πρέπει να καίνε...έτοιμα και τα κηροπήγιά μας:

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!

Για να "χαμογελάσουν" κάποια παιδιά...

Σας ενημερώνουμε ότι γίνεται συγκέντρωση ειδών διατροφής για το "Χαμόγελο του Παιδιού" στο χώρο του νηπιαγωγείου μας ως τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014. 

Η ευαισθησία και η κινητοποίηση των παιδιών που θ' ανταποκριθούν στο κάλεσμα και θ' αναλάβουν δράση, θα συμβάλλει ουσιαστικά στην ενίσχυση των παιδιών που φιλοξενούνται στα σπίτια του οργανισμού. Ενόψει των εορτών των Χριστουγέννων, που πλησιάζουν, η κίνηση αυτή θα σημάνει Ελπίδα, Αγάπη, Φροντίδα, Προσφορά και Αισιοδοξία στα παιδιά που έχουν τόσο ανάγκη από ένα χαμόγελο...

Ανακύκλωση...

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος υλοποιούμε δράσεις ώστε να ευαισθητοποιήσουμε τους μικρούς μαθητές μας πάνω στο θέμα της Ανακύκλωσης. Συνεχίζουμε να συγκεντρώνουμε πλαστικά καπάκια που καταλήγουν στο Σύλλογο Παραπληγικών και κινητικά Αναπήρων Ν.Πέλλας, με σκοπό την ανταλλαγή τους, για την προμήθεια αναπηρικών καροτσιών. Σε συνεργασία επίσης με την εταιρία Α.Φ.Η.Σ., συλλέγουμε άδειες, φορητές, ηλεκτρικές στήλες, κοινώς μπαταρίες, με σκοπό την ανακύκλωσή τους για το καλό όλων μας! Γνωρίζουμε την ανακύκλωση μέσα από διάφορες διαθεματικές δραστηριότητες:

Συζητάμε, μαθαίνουμε και ξεχωρίζουμε συσκευασίες:

 Όσες ανακυκλώνονται τις πετάμε στον κάδο ανακύκλωσης του σχολείου μας:

Στη συνέχεια πετάμε ό,τι ανακυκλώνεται, στον κάδο ανακύκλωσης της γειτονιάς του σχολείου:

Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε κι ένα μικρό Εργοστάσιο Ανακύκλωσης στο Νηπιαγωγείο μας όπου θα φτιάξουμε το δικό μας ανακυκλωμένο χαρτί από εφημερίδες. Να τα σύνεργά μας: εφημερίδες, ένα μπλέντερ και τελάρα με σήτα για να βάλουμε το πολτοποιημένο χαρτί:

Αρχικά σχίζουμε εφημερίδες σε μικρά κομμάτια και τα βάζουμε σε έναν κουβά με νερό για να μουλιάσουν καλά-καλά για μία ολόκληρη μέρα:

Κατόπιν, αλέθουμε στο μπλέντερ μας τα βρεγμένα κομμάτια ώσπου να γίνουν πολτός. Τοποθετούμε τον πολτό στα τελάρα, τον στρώνουμε καλά-καλά και περιμένουμε λίγες μέρες για να στεγνώσει:

Έχει στεγνώσει και μπορούμε να το κόψουμε και να το επεξεργαστούμε όπως θέλουμε:

Έτοιμο λοιπόν το χαρτάκι μας!!! Έχουμε κάτι στο νου μας για το τι θα το κάνουμε...αλλά το κρατάμε για έκπληξη! Σε όλη τη διαδικασία κατασκευής του δικού μας χαρτιού, πρέπει να πούμε πως όλα τα παιδιά έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό. Αλέσαμε όμως μπόλικες εφημερίδες, με αποτέλεσμα το μπλέντερ μας να καταστραφεί!!! Δεν μας πειράζει καθόλου, γιατί είναι μια ευκαιρία να το ανακυκλώσουμε κι αυτό σε ειδικό κάδο ανακύκλωσης ηλεκτρικών συσκευών! Θεωρούμε ότι Ανακύκλωση και Ποιότητα Ζωής πάνε μαζί, γι' αυτό είμαστε περήφανες που οι μαθητές μας μπορεί ακόμη να μην καταννοούν πλήρως το ΓΙΑΤΙ, αλλά ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΑ το ΠΩΣ να κάνουν ανακύκλωση!!! 

Μιλάμε για τη Χαρά...

Σήμερα διαβάσαμε ένα μικρό αλλά όμορφο βιβλίο: "Ο Σποτ στη γιαγιά και στον παππού" (Eric Hill) και μάθαμε ότι ο Σποτ είναι πολύ χαρούμενος κάθε φορά που πάει στη γιαγιά και στον παππού του:

Τα παιδιά ζωγράφισαν πότε νιώθουν χαρά:

" όταν τρώω παγωτό", "όταν μου τηλεφωνεί ένα φίλος για να παίξουμε", "όταν είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι", "όταν η μαμά με αγκαλιάζει", "όταν τρώω κρέπα", "όταν πάω στην παιδική χαρά".

Τα παιδιά πέτυχαν ακριβώς!!!Τελικά τα απλά πράγματα στη ζωή μας φέρνουν χαρά. Το χιούμορ, τα αστεία, το γέλιο, μια ωραία ταινία, ένα ευχάριστο βιβλίο, η καλή παρέα...

Ας παραδειγματιστούμε από τα παιδιά κι ας πάψουμε ν' αναζητούμε τη χαρά έξω από εμάς. Η Χαρά είναι μέσα μας και τη βρίσκουμε με απλά, μικρά πράγματα που μερικές φορές δεν κοστίζουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ! Ας θυμηθούμε και τα λόγια του Robert Fulghum "Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο."  

Η Χαρά μας κάνει και πετάμε, μας απογειώνει:

Μιλάμε για τα χρώματα...

Η αισθητική αγωγή στο νέο αναλυτικό πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου δεν περιορίζεται στην επιδεξιότητα, δηλαδή πώς θα μάθουν τα παιδιά να ζωγραφίζουν. Έχει πολυεδρική αξία αφού παράλληλα με τον αισθητικό, καλλιεργούμε κι άλλους τομείς ανάπτυξης του παιδιού όπως: ΓΛΩΣΣΑ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΤΕΧΝΗ, ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΦΑΝΤΑΣΙΑ.
Αρχίσαμε λοιπόν να μαθαίνουμε τα Χρώματα μέσα από πολλές, διαφορετικές δραστηριότητες. Τα διαχρονικά και υπέροχα, κατά τη γνώμη μας, τραγούδια της Κατερίνας Γιαννίκου, ο Έκτορας το αρκουδάκι και ο πολυτάλαντος ποιητής, παιδαγωγός, συγγραφέας και πολλά άλλα, Γιώργος Μαρίνος, θα μας βοηθήσουν φέτος να γνωρίσουμε τα Χρώματα:

Δείχνουμε το χρώμα, το ονομάζουμε και το γράφουμε μαζί με τα νήπια. Βρίσκουμε αντικείμενα που έχουν το χρώμα που κάθε φορά μαθαίνουμε και τα ομαδοποιούμε (μαθηματική έννοια). Κάνουμε ανάλυση του ποιήματος και έτσι τα παιδιά μαθαίνουν άγνωστες λέξεις, εμπλουτίζοντας το λεξιλόγιό τους. Δίπλα σε κάθε ποίημα ζωγραφίζουμε ή κάνουμε κολάζ με το χρώμα που μαθαίνουμε και το κυριότερο...διασκεδάζουμε πολύ!!!

Αναλύοντας τα ποιήματα, οι μαθητές μας καταλαβαίνουν εικόνες που δίνει ο ποιητής με τα λόγια και δραματοποιούν (θεατρική τέχνη) το μελοποιημένο ποίημα που κάθε φορά ακούμε:

Μιλάμε για τα σχήματα...

Tα μαθηματικά τα χρησιμοποιούμε για να ερμηνεύουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει. Η προσέγγισή τους στο Νηπιαγωγείο γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε τα νήπια ν’ αρχίσουν να σκέφτονται με τρόπους που χαρακτηρίζουν τη μαθηματική επιστήμη. Τα παιδιά έχουν ερεθίσματα στο περιβάλλον τους απ’ την ώρα που γεννιούνται. Εμείς διαμορφώσαμε το πλαίσιο ώστε οι μαθητές μας να εμπλέκονται σε δραστηριότητες μαθηματικές αβίαστα και ευχάριστα και να αναδείξουν όσα έχουν μάθει εκτός σχολικού πλαισίου, για να μπορέσουν να συνδέσουν τη γνώση που προσφέρεται στο Νηπιαγωγείο με όσα ήδη γνωρίζουν.

Μετά τα χρώματα, σειρά έχουν τα σχήματα. Τα παιδιά γνωρίζονται με τα σχήματα και την ονομασία τους: 

...τα σχηματίζουν, τα βάφουν, ψάχνουν να βρουν με τι μοιάζουν, τα αναπαριστούν με το σώμα τους, τα σχεδιάζουν και τα κόβουν, φτιάχνουν κούκλες κουκλοθεάτρου και...ό,τι άλλο μας προκύψει:

 Δίνουμε και κάποιο φύλλο εργασίας:

Επεξεργαζόμαστε και προσεγγίζουμε εικαστικά έργα τέχνης με σχήματα. Τα έργα του Καντίνσκι μας βοήθησαν περισσότερο. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα και ένας από τους πρωτοπόρους της αποκαλούμενης αφηρημένης τέχνης. Έλαβε μέρος σε ορισμένα από τα σημαντικότερα ρεύματα της μοντέρνας τέχνης εισάγοντας τις δικές του καινοτομίες και μία νέα αντίληψη για τη ζωγραφική.

Παρακάτω φαίνεται το αποτέλεσμα μιας εικαστικής προσέγγισης ενός έργου τέχνης άλλου καλλιτέχνη, του Ίττεν, με τετράγωνα:

 Πιστεύουμε πως μέσα από διαφορετικές δραστηριότητες η μάθηση γίνεται παιχνίδι!

Παιδιά και Κανόνες...

                  

 «Τα παιδιά βρίσκουν ευκολότερο να υπακούσουν σε κάποιον κανόνα όταν καταλαβαίνουν σε τι βοηθά και όταν διαπιστώνουν στην πράξη ότι βοηθάει και τα ίδια και όχι μόνο τους άλλους»(Χάικε Μπάουμ, Ανθρώπινες σχέσεις Αγωγή Συμπεριφορά Υγεία, εκδ.Θυμάρι, Aθήνα 2004)

Η ύπαρξη ενός σταθερού και γεμάτου ασφάλεια πλαισίου, οικογενειακού και σχολικού περιβάλλοντος, βοηθάει σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη εμπιστοσύνης ανάμεσα στο παιδί και στο γονιό και ανάμεσα στο παιδί και στον εκπαιδευτικό. Μεγαλώνοντας και ανατρέφοντας τα παιδιά μας σε ένα γεμάτο με στοργή, αγάπη, ασφάλεια και υποστήριξη περιβάλλον, τα παιδιά είναι σε θέση να νιώθουν σιγουριά, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Συνεπώς μπορούν να εξερευνήσουν τον κόσμο που τα περιβάλλει με περισσότερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Η οριοθέτηση προσφέρει το σταθερό πλαίσιο μέσα στο οποίο τα παιδιά νιώθουν σιγουριά και ασφάλεια προκειμένου να εξελιχθούν και να ωριμάσουν.

Αρκετές φορές, δυσκολευόμαστε να θέσουμε κανόνες στα παιδιά μας και να οριοθετήσουμε τις συμπεριφορές εκείνες που θέτουν σε κίνδυνο την σωματική υγεία του παιδιού καθώς και την ασφάλειά του.

·        Πρώτη μας ενέργεια είναι να διαμορφώσουμε τους χώρους του σπιτιού μας με τέτοιον τρόπο προκειμένου να παρέχουν ασφάλεια στο παιδί μας. Απομακρύνουμε όποιο αντικείμενο θεωρείται επικίνδυνο για την σωματική ακεραιότητα του παιδιού προσέχοντας παράλληλα να μην μειώσουμε/περιορίσουμε τους χώρους του παιχνιδιού του μικρού μας νηπίου.

·         Εξηγούμε στο παιδί μας τους λόγους που δεν επιτρέπεται να κάνει κάτι ή να απομακρυνθεί από κάπου και συζητάμε μαζί του.

·         Όταν το παιδί μας μας ρωτάει "ΓΙΑΤΙ;" "ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ;" "ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ;" πρέπει να είμαστε σε θέση να εξηγούμε τον λόγο. Εν ολίγοις, δίνουμε απαντήσεις και δεν αδιαφορούμε σε ό,τι μας ρωτά. (Μούχινα, Β.Α., Παιδική Ψυχολογία, Αθήνα, Ελληνικά γράμματα)

·        Είναι σημαντικό να δίνουμε ξεκάθαρα μηνύματα στα παιδιά μας για το ποιά συμπεριφορά είναι επιτρεπτή, ποιά όχι και για ποιό λόγο.

·        Εξηγούμε στα παιδιά μας ότι δεν τα απομακρύνουμε από έναν χώρο γιατί δεν αρέσει σε εμάς ή γιατί δεν τα αγαπάμε τα ίδια όταν πηγαίνουν σε αυτόν τον χώρο που θεωρούμε επικίνδυνο και το συζητάμε μαζί τους. Καλό είναι να καταγράψουμε σε ένα πινακάκι μαζί με το παιδί μας τους χώρους όπου μπορεί να παίζει με ασφάλεια μέσα στο σπίτι. Μπορούμε, επίσης, να καταγράψουμε μαζί με το παιδί μας, σε ένα χαρτόνι με κινητές καρτέλες και γράμματα μαζί με εικόνες, τους κανόνες του σπιτιού. 

·        Η συνεργασία με το παιδί μας είναι σημαντική αφού καλλιεργεί την αμοιβαία εμπιστοσύνη και τον αλληλοσεβασμό. Αιτιολογούμε πάντα τα όρια που θέτουμε στο παιδί μας. Συζητάμε ήρεμα μαζί του χωρίς φωνές και καυγάδες σε περίπτωση που δεν μας ακούσει. Του δίνουμε πάντα χρόνο να σκεφτεί τους κανόνες και δεν το τιμωρούμε γιατί προωθούμε με αυτό τον τρόπο αρνητικές συμπεριφορές.

·        Σεβόμαστε τις αντιδράσεις του και ενεργούμε με ηρεμία και κατανόηση. Το παιδί μαθαίνει από εμάς, υιοθετεί τους τρόπους συμπεριφοράς μας και τις ενέργειές μας. Επίσης, θα πρέπει να είμαστε σταθεροί στα όρια που θέτουμε στο παιδί μας. Είναι καλό να μην αλλάζουν τα όρια συνεχώς γιατί μπερδεύουμε το παιδί για το τί είναι σωστό και τί είναι λάθος.

Πολλές φορές τα παιδιά προσπαθούν να δοκιμάσουν τα όριά μας είτε αγνοώντας τα, είτε δοκιμάζοντας αρνητικές συμπεριφορές. Τις περισσότερες φορές το κάνουν για να τραβήξουν την προσοχή μας και για να αλλάξουμε τα όρια που έχουμε θέσει. Είναι πολύ σημαντικό να συζητήσουμε τότε με το παιδί μας και να μην παρεκκλίνουμε από τα όρια που έχουμε θέσει. Το παιδί χρειάζεται χρόνο για να αποδεχτεί τους κανονισμούς και πρέπει να του δίνουμε όσο χρόνο χρειάζεται. 

Οι απαιτήσεις και οι απαγορεύσεις όταν δεν συνοδεύονται από εξηγήσεις, υποτιμούν και προσβάλλουν το παιδί οδηγώντας το σε παραβατικές συμπεριφορές.

(Erickson, E., Childhood and Society, New York, Norton)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

·     Erickson, E., Childhood and Society, New York, Norton

·     Μούχινα, Β.Α., Παιδική Ψυχολογία, Αθήνα, Ελληνικά γράμματα

·     Χάικε Μπάουμ, Ανθρώπινες σχέσεις Αγωγή Συμπεριφορά Υγεία, εκδ.Θυμάρι, Αθήνα 2004

Μιλάμε για το Φόβο...

Είναι κάποιες στιγμές που νιώθουμε Φόβο. Όλοι οι άνθρωποι φοβούνται. Ακόμα και οι μεγάλοι. Σήμερα τα παιδιά προσπάθησαν ν' αντιμετωπίσουν παρέα με τον Πάκι, το αρκουδάκι, όλους τους φόβους, τις ανησυχίες και τις ανασφάλειές τους. Διαβάσαμε το βιβλίο "Ο Πάκι δεν φοβάται το σκοτάδι" της Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη:

Τα παιδιά ζωγράφισαν τους φόβους τους:

Γνωρίσανε το έργο τέχνης του Έντβαρντ Μουνκ "Η δική μου κραυγή"(1891):

Τέλος αφού το κουβεντιάσαμε αρκετά...αποφασίσαμε να ξεφορτωθούμε τους φόβους μας κλειδώνοντάς τους σ' ένα σεντούκι. Το κλειδί το πετάξαμε πολύ-πολύ μακριά!!! Έτσι οι φόβοι θα μείνουν στο σεντούκι για πολλά πολλά χρόνια...